Kurul olarak rapor yazdığımız bir yapı kooperatifi/üyeler arası alacak davası, bir dosyanın nasıl yanlış mecralarda yıllar kaybettiğine çok iyi örnekti. Dosya, Hukuk Genel Kurulunda dahi görüşülmüş, yerel mahkemesine geri dönmüştü.
Dosyada, bilirkişi heyetleri defalarca keşfe gidip eksik iş / fazla iş hesabı yapmıştı. Hepsi boşa emekti (edit: bir dosyada eğer ilk heyet hatalı rapor ile dikkatleri dağıtır ve asıl hedeften uzaklaşırsa, sonraki raporlar -kolaycılığa kaçarak- o raporun izinden kuvvetle muhtemel gideceğinden dosyada zaman kaybı çığ gibi büyür).
Tüm malzemeler, tüm işçilik ücretleri, sosyal güvenlik prim giderleri hep kooperatif kasasına (tüzel kişiliğe) fatura edilmekte. Yüklenici adına bir tek gün dahi işçilik prim ödemesi yok.
Çok uzman(!) kamu çalışanı bilirkişiler bu dosyada heyetlere seçiliyor, en iyi bildikleri(!) işi yapıp bayındırlık birim fiyatlarıyla yüklenicinin alacağını hesaplayıp hesaplayıp hakime sunuyorlar, vicdanları rahat. Kimse de çıkıp "bu adam ne kadar kalender ki birim fiyatlardan %90 indirimle fatura kesiyor?" diye sormuyor.
Asıl vahim olan, karşı taraf avukatı da bu durumu tespit edemiyor. "Bu adam aslında yüklenici değil emanet usülü iş yapan komisyon başkanıdır" demiyor. Ondan sonra "davamız niye 20+ yıldır sürüyor" diye ahlar vahlar!
Bu davaya yazdığım(ız) rapor ile davanın yönü 180 derece değişti. Tartışmalar, "klozeti ikinci sınıf taktın, prizleri eksik yaptın, asansörü çift değil tek hızlı koydun" saçmalığından asıl meseleye gelebildi.
İki iyi seçenek var ya hakim re'sen dosyayı uzman ellere teslim edecek yada siz en baştan uzman görüşü ile sağlam temellendirdiğiniz bir davayı açacaksınız. Dava size açıldıysa da kapı gibi uzman görüşünü temin edip dosyaya sunacaksınız.